Maandag 17 april komt Lou Kruisbergen naar de LAS! Om hem al een beetje te leren kennen kun je hieronder het interview lezen wat De Gelderlander afnam in 2019.
Al die filmprijzen steeds, zijn die belangrijk voor je?
,,Niet echt. Ze geven wel aan dat je iets goed doet, maar een jury is helemaal niet belangrijk.
Mijn eerste film was een reisfilm in Duitsland. Vonden ze goed, alleen jammer dat ik ook
beelden van de Duitse televisie had gebruikt. Maar die waren ook van mij! Dat is een
compliment, maar zegt ook wat over zo’n beoordeling. In Limburg ben ik lid van een
filmclub. Als díe mensen me op mijn donder geven, daar leer ik pas echt wat van.”
Je doet soms wel vijf jaar over een film. Is dat om hem perfect te krijgen, of vind je het
máken gewoon zo leuk?
,,Toen mijn fantasyfilm Het magisch boek der Kristallen voor het eerst draaide, zat ik achter
twee kindjes met van die lichtgevende schoentjes. Wanneer het spannend werd, zag ik die
lampjes steeds sneller op en neer gaan. Op het hoogtepunt kropen ze bij moeder op schoot.
Dáár doe ik het voor: dat je mensen echt van de wereld af trekt. Dat ze je gelóven. Alles
duurt zo lang, omdat het zo gigantisch veel werk is. Voor Magie schreef ik een jaar, filmde ik
een jaar, monteerde ik een jaar, en dan heb je ook nog te maken met de vakanties van iedereen
die meedoet.” Als ik een goed idee heb, sla ik gewoon aan het schrijven.
Hoe is het filmen begonnen?
,,Als rijschoolhouder beschreef ik voor een lokale krant lastige verkeerssituaties. Daarvoor
mocht ik een fotocamera aanschaffen. Toen ik op de brug over de Maas de beweging van een
tractor wilde vangen, merkte ik dat ik feitelijk aan het filmen was. Dát wilde ik doen. Met
spullen van mijn broer Jos ging ik mijn kinderen filmen en alles meteen monteren. Mijn
moeder zei: ‘Volgens mij kunt ge het nog beter dan onze Jos’. Ik zei: ‘Ja, en Sinterklaas
bestaat nog’.
Je twee hoofdrolspelers in Sprinter vielen ook in de prijzen. Hoe kom je aan goede acteurs?
,,Ik zet een advertentie, zoek de publiciteit. Ik ken Peer Witzel uit Alphen, de ‘opa’ in
Sprinter, al heel lang, maar ook hij reageerde daarop. Ik geef acteurs de vrijheid zichzelf te
blijven, maar ik weet wel precies wat ik van ze wil. Dat zit in mijn hoofd. Ik ben woordblind
en ben daarom erg op beeld gericht. Gelukkig schrijf ik nu op de computer en heb je dus
autocorrectie. Alleen is het bij Peers trofee toch fout gegaan. Daarop staat zijn naam met een
‘s’. Had ik fout doorgegeven, haha.”
Je acteurs blijven zichzelf. Zien we ook veel van jouzelf in de films?
,,Nee. Je kunt er niks dieps van mij in terugvinden, hoor. Ik wil gewoon steeds iets heel
anders doen. Ik hou van fantasy, dus maak ik een fantasyfilm. De oorlog trekt me, dus ik hoop
nog een film over Maas en Walers in de oorlog te maken. Als ik een goed idee heb, sla ik
gewoon aan het schrijven.”
Je woont al zo lang in Grave. Waarom maak je al je films in Maas en Waal, en niet in
Brabant?
,,Alles gaat in Brabant veel moeizamer. Voor ’t Boerke wilde ik filmen in een Graafse kerk.
‘Die is er niet voor vermaak’, kreeg ik te horen. In Beneden-Leeuwen vroeg de pastoor me
alleen de kerk in de film niet te beledigen, en vervolgens regelde hij spontaan ook het hele
gebouw van het streekmuseum voor me. Zo zijn ze nu eenmaal in Maas en Waal.”
Wat mogen we nog van je verwachten?
,,Ik help nu een Boxmeerse striptekenaar die ook graag een film wil maken. Verder wil ik een
deel 2 maken van Het magisch boek der Kristallen, en dus die film over mensen in de oorlog.
Maar het is moeilijk. Momenteel heb ik niemand die zaken voor me organiseert. Voor
Sprinter deed ik alles zelf, maar dat kan ik helemaal niet. Vroeger had ik Harrie van Heusden.
Die zou er echt wel aan gedacht hebben dat je alleen in het broedseizoen jonge duiven vindt
voor een scène. Nu moest ik daar weer máánden op wachten. Bij deze de oproep: welke
gepensioneerde wil me helpen?”
Paspoort Lou Kruisbergen
Lou Kruisbergen werd in 1950 in Wamel geboren en woont zijn halve leven in Grave. De
slagerszoon was automonteur, meubelmaker, had in Grave pottenbakkerij Amphora, en had
een autorijschool. Sinds een jaar of twintig maakt hij in het Land van Maas en Waal
speelfilms, die hij zowel regisseert als filmt. Zijn rolprenten De Speeldoos, Boerke van
Winssen, Het magisch boek der kristallen en, afgelopen week nog, Sprinter, vallen op
amateurfestivals steevast in de prijzen. Zijn Broer Jos is in Maas en Waal bekend als
documentairemaker.
